ఒక కుందేలు ఇతరులను ఎప్పుడు హేళన చేసుతు మాటలాడేది. ఒకసారి ఆ కుందేలు అడవిలో ఒక సరస్సు దగ్గర తిరుగుతోంది. అకస్మాత్తుగా కుందేలు ఒక తాబేలును చూసి వెక్కిరించిది కుందేలు ఇలా అన్నది. - "తొందరపడండి, స్పీడ్గా నడిచేరు అని హేళన చేసింది! మీకు జీవితం చాలా నీరసంగా అనిపించలేదా? కొన్ని గజాలునడవటానికి? నేను నీవు నడిచే సమయానికి సరస్సు అవతలి వైపుకు పరిగెత్తగలను ఆనింది." తాబేలు ఆటపట్టించినట్లు భావించి, కుందేలును నాతో రేసులో పాల్గొనడానికి ధైర్యం చేస్తావా ఆనింది తాబేలు. కుందేలు సరే నేను సిద్ధం గా వున్నాను. రేసు జరగతనికి నిర్ణీత లక్ష్యాని నిర్ణయించుకున్నారు. కుందేలు నవ్వుతూ నేనేలే ఈ రేస్ లో గెలిచేది. కొన్ని నిమిషాల్లో కుందేలు దూరంగా కనిపించకుండా పోయింది. "ఇది ఎంత ఫన్నీ రేస్!" కుందేలు తనలో తాను ఇలా అన్నాది, "నేను ఇప్పటికే సగం మార్గంలో ఉన్నాను. కానీ చాలా చల్లగా ఉంది; వెచ్చని సూర్యరశ్మిలో ఎందుకు నిద్రపోకూడదు?" అనుకుంది. తాబేలు స్థిరంగా నడవసాగింది నడక అపలేదు. కొద్దిసేపటిలో, తాబేలు నిద్రిస్తున్న కుందేలును దాటి వెళ్ళింది. కుందేలు అనుకున్నదే తడవుగా నిద్రపోయింది. చివరికి మేల్కొన్నప్పుడు చూసింది చుట్టుపక్కల ఆశ్చర్యపోయి తనలో తాను ఇలా అన్నాడు, "అలా ఎక్కడా చూసిన తాబేలు నిట్టూర్పు కూడా లేదు దురముగా; నేను బాగా ట్రోట్ చేసి రేసును పూర్తి చేస్తాం అనుకుంది" కుందేలు లక్ష్యం వైపు పరుగెత్తింది. జంతువులన్నీ తాబేలును ఉర్రూతలూగించడం చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు ఒక నిమిషం ముందు వచ్చివుంటే బాగుండె అనుకుంది కుందేలు. కుందేలు నిజంగా ఎంతగానో సిగ్గుపడడింది!
నీతి: ఎవరిని తక్కువ అంచనా వేయకూడదు.
